วันนี้เป็นวันอาทิตย์แรกของปีใหม่นี้ ทุกครั้งเมื่อขึ้นปีใหม่ เรามักจะทักทายกันว่า สวัสดีปีใหม่ ส่งความปรารถนาดีซึ่งกันและกัน หวังอย่างยิ่งว่า ประสบความ สำเร็จในการทำทุกอย่าง พบสิ่งที่ดีและพบคนดี แต่ความเป็นจริงไม่เป็นอย่างนั้น

             ตามสติถิ จำนวนคนที่ฆ่าตัวตายเพิ่มขึ้นทุกๆปี ในปี 2005 คนที่ฆ่าตัวตายที่ประเทศเกาหลีมี 12,047 คน เมื่อเปรียบเที่ยบกับ 10 ปีที่แล้ว เพิ่มขึ้นเป็น 3 เท่า ข้าพเจ้าไม่มีข้อมูลในปัจจุบัน แต่คิดว่าประเทศไทยก็คงไม่แตกต่างกัน เห็นได้จากข่าวการฆ่าตัวตายที่ปรากฏในหน้าหนังสือพิมพ์เกือบทุกวัน จากข้อมูลเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ปรากฎว่า คนที่ฆ่าตัวตายในประเทศไทยประมาณปีละ 8,000 คน เฉลี่ยแล้วชั่วโมงละ 1 คน ซึ่งนับว่าเป็นอัตราการฆ่าตัวตายค่อนข้างสูงมาก

          สาเหตุที่ฆ่าตัวตายคงมีหลายอย่าง เช่น ความยากจน การเจ็บป่วย ความล้ม เหลว ตกงานและไม่มีงานทำ ปัญหาครอบครัว ปัญหาเพศตรงกันข้าม คะแนนต่ำ เป็นต้น แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ทำให้บุคคลรู้สึกผิดหวังและหมดหวัง ไม่รู้ว่าจะแก้ ไขอย่างไร มองไม่เห็นอนาคต ไม่มีทางออก ทางที่เลือกในที่สุด ก็คือการฆ่าตัวตาย พระคัมภีร์ได้กล่าวไว้แล้วว่า คนที่ไม่มีพระเยซู ก็ไม่มีที่หวัง (อฟ.2.12) แต่คนที่เชื่อในพระเยซูนั้น มีความหวัง เพราะพระเยซูทรงเป็นความหวังของเรา (1ทธ.1.1)

          ในปี ค.ศ. 64 ได้เกิดเพลิงไหม้ใหญ่ขึ้นที่กรุงโรม ทำให้กรุงโรมเกือบทั้งหมดได้รับความเสียหาย จักรพรรดิเนโรได้โยนความผิดให้แก่คริสเตียนและได้ข่มเหงอย่างหนัก ทำให้คริสเตียนจำนวนมากได้ถูกจับ ถูกตรึงที่กางเขนตายบ้าง ถูกเผาตายบ้าง และตกเป็นเหยื่อของสัตว์ คริสเตียนที่เหลืออยู่อดทนไม่ไหว ซ่อนตัวในถ้ำ หรือหนีออกจากกรุงโรม ไปอาศัยอยู่ในแคว้นเอเซียน้อย คริสเตียนเหล่านี้รู้สึกหมดหวังจริงๆ เพราะเหตุนี้ เปโตรได้เขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้น เพื่อจะหนุนใจและให้กำลังใจแก่คริสเตียนในสมัยนั้น ดังนั้นหัวข้อใหญ่ของพระธรรม 1เปโตร ก็คือ ความหวัง  สังคมโลกของเราในปัจจุบันก็ไม่แตกต่างกับสังคมคริสเตียนในยุคโรม หลายสิ่งไม่ค่อยชัด มืดมัวไป เรื่องเช่น การเมือง เศรษฐกิจ สังคม การให้การศึกษา ปัญหาชายเเดน 3 จังหวัดภาคใต้ หน้าที่การงาน เป็นต้น ทำให้มีหลายคนแสดงอาการโรคซึมเศร้าที่เกิดจากความเครียด น่าเป็นห่วง ถึงอย่างไรก็ตาม ไม่น่ามีความรู้สึกหมดหวัง หรือยกเลิกที่จะมีชีวิตต่อไป เพราะเรายังมีทางออก ยังมีความหวัง ความหวังของเราอยู่ในพระเยซู พระเยซูเป็นความหวังของเราจริงๆ

          “... พระเยซูคริสตเจ้าของเรา ผู้ได้ทรงพระมหากรุณาแก่เรา ทรงโปรดให้เราบังเกิดใหม่ เข้าสู่ความหวังใจอันมีชีวิต โดยการคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์” (3)
        คนที่บังเกิดใหม่เท่านั้นมีความหวังใจอันมีชีวิตได้ บางครั้ง ดูเหมือนว่า คนที่ไม่บังเกิดใหม่ คนที่ไม่เชื่อในพระเยซู ก็มีความหวัง แต่ความหวังของคนที่ไม่บังเกิดใหม่เป็นความหวังที่ตายแล้ว เพราะเจ้าของของความหวังแท้ คือพระเยซูคริสต์ ดัง นั้น ความหวังอันมีชีวิตเป็นผลของการบังเกิดใหม่ คุณบังเกิดใหม่แล้วหรือยัง ?
          เมื่อเป็นเช่นนั้น การบังเกิดใหม่หมายถึงอะไร การบังเกิดใหม่ คือการเป็นคนใหม่ในพระเยซูคริสต์ เมื่อเราต้อนรับพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเราและองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ในวินาทีนั้น เราได้บังเกิดใหม่แล้ว พูดอีกนัยหนึ่ง คือเราได้บังเกิดใหม่ฝ่ายวิญญาณ เมื่อเราเกิดมาฝ่ายเนื้อหนัง เราได้เกิดมาพร้อมกับความหมดหวัง เพราะความผิดบาปของเรา แต่ในวินาทีที่เราบังเกิดใหม่ฝ่ายวิญญาณ เราได้บังเกิดมาพร้อมกับความหวังในพระเยซูคริสต์ ความหวังในพระเยซูนั้นไม่เหมือนกับความหวังในโลก ความหวังในโลกที่เราประสบในการดำเนินชีวิตนั้นเป็นความหวังชั่วคราวและเป็นความหวังปลอม แต่ความหวังในพระเยซูนั้นเป็นความหวังแท้ๆ และถาวร เป็นความหวังที่หายไปไม่ได้ เปโตรจึงเรียกนี้ว่า ความหวังใจอันมีชีวิต
          การที่เราบังเกิดใหม่ได้ ก็เพราะพระเยซูได้ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย ถ้าพระเยซูไม่ได้ทรงคืนพระชนม์แล้ว การบังเกิดใหม่ก็ไม่มี ในข้อ 3 ตอนท้ายบอกว่า “โดยการคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์” เพราะเหตุนี้แหละ เรายึดมั่นได้ว่า พระเยซูทรงเป็นความหวังของเรา
         มีช่างไม้หนุ่มคนหนึ่งที่ประเทศอังกฤษ ชื่อ เอ็ดเวิร์ด โมท์ เป็นคนยากจนและทำงานในร้านแห่งหนึ่ง ไม่ค่อยมีความหวังอะไร ก็ทำงานแต่ละวันๆ แต่วันหนึ่ง เขาได้ยินข่าวประเสริฐจากคริสเตียนคนหนึ่ง และได้ต้อนรับพระเยซู หลังจากนั้นชีวิตของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาดีและความหวัง เขาเอาจริงเอาจังทำงานประมาณ 10 ปี เขาได้กลายเป็นเจ้าของบริษัทที่ทำเฟอร์นิเจอร์ เขาได้มีเงินและมีชื่อเสียงด้วย วันหนึ่ง เขากำลังเดินเนินเขา ซึ่งอยู่หลังโรงงานของเขา เพื่อออกกำลังกาย และได้เห็นหินก้อนใหญ่และกว้าง จึงนั่งบนหินนั้น และมองดูหมู่บ้านที่สวยงาม ซึ่งอยู่ข้างล่าง ในทันใดนั้น เขารู้สึกมีความสุขเข้ามาในจิตใจ และเข้าใจว่า การที่เขามีความสุขเช่นนี้ ก็เพราะหินกว้างใหญ่ ซึ่งเป็นที่นั่งมั่นคงและสบาย ในเวลานั้น เขาคิดออกได้ว่า ผู้ที่ช่วยชีวิตของตนให้มั่นคงและสบาย เหมือนหินกว้างใหญ่ ก็คือพระเยซูคริสต์ เข้าใจว่ารากฐานของความสุขที่มีนั้นไม่ใช่เงิน ชื่อเสียง แต่พระเยซู ผู้ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย และทรงนำชีวิตของตน เขาได้เอากระดาษเปล่าใบหนึ่งออกมา เขียนบทเพลงหนึ่ง นั่นคือ เพลงแห่งชีวิตคริสเตียน บทที่ 190 ที่บอกว่า “ความหวังของข้า มั่นคงอยู่ในพระโลหิตไถ่ และความชอบธรรม ข้าจึงไม่ขอพึ่งบุญ พึ่งกรรม พึ่งแต่พระนามของพระเยซู องค์พระเยซูเหรียบเหมือนศิลา ข้าจึงยืนอยู่มั่นคนนักหนา ผู้อื่นทรายโคลน ไม่ขอศรัทธา”

             “และเพื่อให้ได้รับมรดก ซึ่งไม่รู้เปื่อยเน่า ปราศจากมลทิน และไม่ร่วงโรยซึ่งได้เตรียมไว้ในสวรรค์เพื่อท่านทั้งหลาย” (4)
             สาเหตุที่พระเยซูทรงเป็นความหวังของเรา ก็เพราะพระองค์ได้ทรงจัดเตรียมมรดกไว้ในสวรรค์เพื่อเรา ความหวังในสวรรค์เป็นมรดกที่มั่นคงแน่นอน มีลักษณะของมรดกในสวรรค์ 3ประการ คือ ไม่รู้เปื่อยเน่า ปราศจากมลทิน และไม่ร่วงโรย เพราะพระองค์ได้ทรงเตรียมไว้ในสวรรค์ ไม่ใช่ในโลก มรดกในโลกนี้ไม่แน่นอน พัดไปพัดมาตามกระแสลมของโลก  “ไม่รู้เปื่อยเน่า” หมายความว่า ได้รับการปกป้องจากความเปื่อยเน่าและความตาย นั่นคือ มรดกที่สมบูรณ์ ทุกสิ่งในโลกนี้เปื่อยเน่าและแก่ลง ถึงแม้ว่าเป็นบ้านหลังใหม่ที่สวยงามจริงๆ ก็กลายเป็นหลังเก่าต่อมา รถคันใหม่ที่สวยและราคาแพง ก็กลายเป็นรถมื้อสอง คนสวยงาม ก็แก่ลงตามอายุ ทรัพย์สินในโลกที่ไม่เปื่อยเน่ามีไหม ถึงแม้ไม่เปื่อยเน่า แต่คงไม่มีอะไรที่ได้รับการป้องกันจากความตาย ถึงแม้ว่าเรามีทรัพย์สมบัติมากขนาดไหนก็ตาม เมื่อความตายมาถึงแก่เรา เราก็ปล่อยทุกอย่าง และไปด้วยมือเปล่า ไม่มีอะไรที่เราเอาไปได้
           “ปราศจากมลทิน” หมายความว่า ได้รับการป้องการจากความสกปรกทางศีลธรรม นั่นคือมรดกที่บริสุทธิ์ ถึงแม้ว่าสิ่งนั่นดีมากขนาดไหนก็ตาม แต่เมื่อสกปรกแล้ว คงจะทิ้ง เพราะสิ่งสกปรกทำให้สิ่งอื่นสกปรกด้วย
            “ไม่ร่วงโรย” หมายความว่า ได้รับการป้องกันจากธรรมชาติและกาลเวลา มีคำพูดว่า ดอกไม้สวยงามมากเท่าไร ก็อยู่นานถึงสิบวันไม่ได้ ไม่มีอำนาจในโลกที่อยู่นานได้ ซาดัม ฮุเซอินก็ได้ถูกประหารชีวิตแล้วไม่กี่วันที่ผ่านไป อดีตประธานาทิบดีเกาหลีได้ถูกจำจองในเรือนจำเมื่อเขาพ้นจากตำแหน่ง อำนาจและความสวยงามของโลกก็เสื่อมลงไปเหมือนดอกไม้ พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า “บรรดาเนื้อหนังก็เป็นเสมือนต้นหญ้า และบรรดา ศักดิ์ศรีของเขาก็เป็นเสมือนดอกหญ้า ต้นหญ้าก็เหี่ยวแห้งไป และดอกก็ร่วงโรยไป” (1เปโตร 1.24)
           สิ่งที่คนในโลกแสวงหาเป็นสิ่งที่เปื่อยเน่าไป มีมลทินและร่วงโรยไป แต่สิ่งที่พระเยซูได้เตรียมไว้ในสวรรค์เพื่อเรานั้น ไม่รู้เปื่อยเน่า ปราศจากมลทิน และไม่ร่วงโรยไป สิ่งที่มองเห็นได้ด้วยตาของเรานั้นไม่ใช่เป็นความหวังแท้ เพราะสิ่งเหล่านั้นอยู่ได้แต่ชั่วคราวเท่านั้น แต่สิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาของเรานั้น ถาวร เป็นความหวังของเรา ไม่ว่าเรามีสัญชาติไหนก็ตาม สัญชาติของเราอยู่ในสวรรค์ พระเยซูทรงเป็นทางนั้นที่จะนำเราไปสู่สวรรค์ พระองค์ได้เสด็จขึ้นไปสู่สวรรค์เพื่อจะจัดเตรียมที่ไว้สำหรับเรา และเมื่อเตรียมเสร็จแล้ว จะเสด็จกลับมาเพื่อจะรับเราไปอยู่กับพระองค์ในสวรรค์ เพราะฉะนั้น พระเยซูทรงเป็นความหวังของเรา และของโลกด้วย

              “ซึ่งเป็นผู้ที่ฤทธิ์เดชของพระเจ้าได้ทรงคุ้มครองไว้ด้วยความเชื่อให้ถึงความรอด ซึ่งพร้อมแล้วที่จะปรากฎในวาระสุดท้าย” (5) พระเยซูผู้ทรงเตรียมมรดกไว้ในสวรรค์เพื่อเรา ก็ได้ทรงคุ้มครองเราไว้ในขณะที่เราดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ด้วย ที่นี่พระองค์ได้ทรงสัญญา 2อย่าง หนึ่ง พระ องค์ทรงคุ้มครองเราด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์ให้ความรอดของเราคงอยู่ตลอดไป สอง พระองค์ทรงคุ้มครองเราด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์ให้เราอดทนต่อการทดลองและความทุกข์
             ในโลกนี้ คริสเตียนเราจำเป็นต้องทนทุกข์ทรมาน แต่พระเยซูคงไม่ละทิ้งเรา หรือไม่สนใจว่า เราดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้อย่างไร แต่พระองค์ทรงสถิตอยู่กับเราด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ตลอดเวลา พระนามของพระเยซูผู้ยอมสละสภาพของพระเจ้า ลงมาจากสวรรค์มาสู่แผ่นดินโลก และได้รับสภาพมนุษย์ คือ อิมมานูเอล แปลว่า พระเจ้าทรงสถิตอยู่กับเรา
             การถูกทดลองต่างๆ ที่เราได้เผชิญนั้น เป็นการลองดูความเชื่อของเรา การทดลองด้วยไฟเป็นเหตุให้เกิดความสรรเสริญ เกิดศักดิ์ศรีและเกียรติ พระเยซูผู้ทรงชนะทุกอย่าง จนกระทั่งความตาย เสริมกำลังให้แก่เรา เราจึงร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าได้ในขณะที่ทนทุกข์ทรมาน เรารู้ว่าการทนทุกข์ทรมานนั้นไม่นาน อีกไม่นานไม่ช้า เราจะได้รับศักดิ์ศรีของพระองค์ ซึ่งหาเปรียบเทียบกับความทุกข์ไม่