กาลาเทีย 5.22-23

           ผลสุดท้ายในผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์ คือการรู้จักบังคับตน ทำไมอจ.เปาโลระบุการรู้จักบังคับตนเป็นผลสุดท้าย เพราะไม่ค่อยสำคัญเท่ากับความรัก ซึ่งเป็นผลแรกในผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์หรือ คงไม่ใช่อย่างนั้น การรู้จักบังคับตนเป็นเหมือนหลังคาของอาคาร เมื่อสร้างอาคาร วางรากฐาน ตั้งเสา ทำผนัง และสุดท้ายทำหลังคา ถึงแม้ว่า วางรากฐานตั้งอย่างมั่นคง สร้างอาคารอย่างสวยงาม แต่ถ้าไม่ได้ทำหลังคาแล้ว อาคารนั้นไม่สวยและใช้กันไม่ได้ รากฐานก็สำคัญ เสาก็สำคัญ หลังคาก็ไม่ยอมแพ้ หลังคานั้นทำให้อาคารนั้นมีคุณค่าและสมบูรณ์ เชนเดียวกัน การรู้จักบังคับตนก็สำคัญเท่ากับผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์อย่างอื่นๆ ความรักนั้นสำคัญมาก แต่ความรักที่ไม่รู้จักบังคับตนก็ไร้ประโยชน์ การรู้จักบังคับตนทำให้ผลของพระวิญญาณบริสุทธิ์ 8 อย่างนั้นมีคุณค่าและสมบูรณ์ เพราะเหตุนี้แหละ อจ.เปาโลได้จัดให้การรู้จักบังคังตนเป็นผลสุดท้าย
           การรู้จักบังคับตน คือการควบคุมสิ่งที่มีอยู่ให้พอดี ๆ คำว่า “การรู้จักบังคับตน”นั้น หมายถึงให้อยู่ภายใต้การควบคุม หรือปกครอง เปรียบเหมือนเบรดของรถยนต์ เมื่อขับรถบนทางด่วน คนขับทุกคนอยากวิ่งเร็ว จึงมักจะใช้ควาเร็วสูง แต่ถ้าใช้ความเร็วสูงเกินไป ก็คงอันตราย เมื่อเราใช้เส้นทาง บางครั้งเราจำเป็นลี้ยวขวาหรือเลี้ยวซ้าย บางครั้งกลับรถและต้องหยุดทันทีเมื่อเราเห็นป้ายที่เขียนไว้ว่าหยุด เรามัก จะใช้เบรดเพื่อจะลดความเร็ว เมื่อเหยียดเบรด เบรดต้องทำงานอย่างดี และความ เร็วต้องอยู่ในการควบคุม ถ้าไม่อย่างนั้น คงเกิดอุปติเหตุขึ้นได้ ชีวิตคริสเตียนก็เช่นเดียว กัน ทุกสิ่งในชีวิตคริสเตียนต้องอยู่ในการควบคุม เบรดในรถเป็นสิ่งจำเป็นมากฉันใด การรู้จักบังคับตนเป็นสิ่งจำเป็นมากฉันนั้น เราควรบังคับตนในเรื่องอะไรบ้าง จริงๆแล้ว เราควรควบคุมทุกอย่างในชีวิตของเรา แต่ที่สำคัญมีดังต่อไปนี้

1. ควบคุมอารมณ์ความรู้สึก
         อารมณ์ความรู้สึกเป็นองค์ประกอบสำคัญของมนุษย์พร้อมกับความรู้และความตั้งใจ พระเจ้าทรงประทานอารมณ์ความรู้สึกแก่มนุษย์เป็นของขวัญที่สวยงาม เพราะฉะนั้น เราก็สำแดงความรู้สึกของเรา บางครั้งยิ้มแย้มด้วยความสุข บางครั้งร้องไห้ด้วยความเศร้าโศก ความรู้สึกของมนุษย์เรามีหลากหลาย เช่น ดีใจ เสียใจ โกรธ ไม่พอใจ เป็นต้น พระเยซูเองก็เหมือนกัน บางครั้งร้องไห้ บางครั้งโกรธ  ปัญหามีอยู่ที่นี่ ความรู้สึกของเราน่าจะไปโดยไม่ขึ้นไม่ลง แต่บ่อยครั้งความ รู้สึกของเราขึ้นๆลงๆเรื่อยๆ และระเบิดด้วย ลมหายใจเข้าออกอย่างผิดปกติ พูดก็ไม่ค่อยออก เราได้รับอิทธิพลจากอารมณ์ความรู้สึกแทนที่จะควบคุมมัน แล้วชีวิตของเรามีแต่ความวุ่นวาย พระคัมภีร์ได้บอกว่า “...จงให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ เพราะว่าความโกรธของมนุษย์ไม่ได้กระทำให้เกิดความ ชอบธรรมแห่งพระเจ้าได้” (ยากอบ 1.19-20) เมื่อเรารู้สึกโกรธในบางเรื่อง แต่ไม่ได้ควบคุมอารมณ์ที่โกรธนั้น เราไม่สามารถที่จะทำตามความชอบธรรมของพระเจ้าได้
           โมเสสเป็นตัวอย่างที่ดีที่ล้มเหลวในเรื่องนี้ โมเสสเป็นคนที่ล้มเหลวในการควบ คุมอารมณ์ความรู้สึกของตน โมเสสได้นำชนชาติอิสราเอลด้วยความสุภาพอ่อนน้อมมาตลอด แต่ครั้งหนึ่งควบคุมความรู้สึกของตนไม่ได้ แล้วระเบิดออกมา ก็ได้ทำผิด พลาดครั้งใหญ่ ได้พูดคำที่ไม่น่าพูดและได้กระทำสิ่งที่ไม่น่ากระทำ ทำให้โมเสสเองไม่มีโอกาสที่จะเข้าไปในแผ่นดินคานาอันได้ อัครทูตยอห์นเป็นตัวอย่างที่ดีที่ประสบความสำเร็จในการควบคุมความรู้สึกของตน เมื่อพระเยซูทรงเรียกเขาครั้งแรก เขาเป็นคนที่มีใจร้อน อารมณ์ความ รู้สึกก็ขึ้นๆลงๆบ่อยมาก ไม่อ่อนสุภาพ พระเยซูทรงประทานชื่ออีกว่า “โบอาเนอเย” แปลว่า ลูกฟ้าร้อง ครั้งหนึ่ง เมื่อเขาเห็นว่า ชาวสะมาเรียไม่ได้ต้อนรับพระเยซู เขาอยากให้ไฟลงมาจากสวรรค์เผาผลาญคนสะเรียเหล่านั้น เขาเป็นคนที่ควบคุอารมณ์ของตนไม่ค่อยได้ แต่ภายหลังเขาได้รับการเปลี่ยนแปลง ถูกเรียกาว่า อัครทูตแห่งความรัก เขาได้เขียนกิตติคุณยอห์น จดหมาย หนึ่งยอห์น สองยอห์น และสามยอห์น หัวข้อของพระธรรมเหล่านี้ คือความรัก “เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลกจนได้ทรงประทานพระบุตรองค์เดียวของพระ องค์” (ยน. 3.16) เป็นข้อพระคัมภีร์ที่ทุกคนคุ้นเคย เขาได้กลายเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ของตนได้ จงเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ของตนได้ จงอธิษฐานทุกวัน ขอทรงโปรดประทานอำนาจที่จะควบคุมอารมณ์ของตนได้ แล้วจะเกิดผลแห่งการรู้จักบังคับตนได้

2. ควบคุมความอยาก
         เราทุกคนมีความอยาก เป็นธรรมชาติของมนุษย์ อยากกิน อยากมีเพศสำพันธ์กัน อยากเป็นผู้ใหญ่และผู้มีอำนาจสูง โดยพื้นฐานแล้ว สิ่งเหล่านี้จำเป็นสำหรับชีวิตของเรา แต่ทำไมพระคัมภีร์ให้เราควบคุมความอยากเหล่านี้ ทำไม พระเจ้าห้ามไม่ให้เรามีความอยากเกินความจำเป็น สาเหตุประการเดียว คือความอยากของเราไม่มีสิ้นสุดลง ไม่มีความจำกัด ดังนั้นถ้าไม่ควบคุมแล้ว อันตรายมากเลย เมื่อมีหนึ่งแล้ว อยากมีสอง เมื่อมีสองแล้ว คิดถึงสาม ไม่รู้จักความพอใจ
              มีคนชราคนหนึ่งที่อยากได้ที่ดินอย่างมากมาย กษัตริย์ได้ทราบเช่นนั้นแล้ว บอกคนนั้น ให้ขึ้นขี่ม้าและวิ่งทั้งวันจนดวงอาทิตย์ตกและกลับมา จะยกที่ดินทั้งหมดนั้นให้ คนชราคนนั้นเกิดความโลภ จึงวิ่งตั้งแต่เช้าตรูจนดวงอาทิตย์ตก วิ่งล้อมรอบอย่างกว้างขวางมาก แต่เมื่อกลับมา เขาเหนื่อยมากจนตกจากม้าและตาย กษัตริย์สั่งให้ตั้งแผ่นหินจารึกหน้าอุโมงศ์ฝังศพของเขาและเขียนข้อความให้เป็นบทเรียนว่า “คนที่นอนอยู่ในอุโมงศ์ฝังศพนี้เป็นคนที่ได้ที่ดินมากถึงครึ่งหนึ่งของทั้งประเทศ แต่บัดนี้ เขาเป็นเจ้าของที่ดินเพียงพื้นเล็กนี้เท่านั้น”
               มีตัวอย่างมากมายในพระคัมภีร์ ความโลภของอาคานทำให้อิสราเอลพ่ายแพ้เมืองอัย ความโลภของกษัตริย์อาหับในสมัยเอลียาห์ได้ฆ่านาโบท ประชาชนคนหนึ่งที่ไร้ความผิด ความโลภของยูดาส อิสคาริโอทได้อายัดพระเยซู เป็นต้น
            การรับประทานอาหารเป็นเรื่องจำเป็นสำหรับชีวิต และเมื่อเรากินพอ รู้สึกดี มีความสุข แต่ถ้ากินมากเกินไป ทำลายสุขภาพของเรา เมื่อข้าพเจ้ารู้ว่าเป็นเบาหวาน หมอเตือนให้คุมอาหารตั้งแต่แรก อยากกินทุเรียน อยากกินไอศกรีม แต่ต้องบังคับตน ถ้ากินสิ่งเหล่านี้ตามที่อยากกิน แนะนอน น้ำตาลจะสูงขึ้น
            การมีเพศสัมพันธ์กันเป็นของขวัญอีกอันหนึ่งที่พระเจ้าทรงประทานแก่มนุษย์ เมื่อเรามีเพศสัพันธ์กันอย่างถูกต้องตามหลักคำสอนของพระคัมภีร์ เราก็มีความสุข แต่ความสัมพันธ์ทางเพศก็ต้องอยู่ในการควบคุม ถ้าไม่ได้บังคับตนในเรื่องนี้ แล้วมีความสัมพันธ์กันมากเกินไป หรือมีความสัมพันธ์อย่างผิดปกติ ทำให้หลายคนติดเชื้อโรคเอดส์และโรคอื่นๆรวมทั้งโรคจิตด้วย  เพราะเหตุนี้ อจ.เปาโลกล่าวไว้ว่า “ผู้ที่อยู่ฝ่ายพระเยซูคริสต์ได้เอาเนื้อหนังกับความอยากและตัณหาของเนื้อหนังตรึงไว้ที่กางเขนแล้ว”(กท.5.24) อัครทูตยอห์นก็เตือนเราว่า “อย่ารักโลกหรือสิ่งของในโลก ถ้าผู้ใดรักโลก ความรักต่อพระบิดาไม่ได้อยู่ในผู้นั้น เพราะว่าสารพัดซึ่งมีอยู่ในโลก คือตัณหาของเนื้อหนังและตัณหาของตา และความทะนงในลาภยศไม่ได้มาจากพระเจ้า แต่เกิดมาจากโลก”(1 ยน.2.16) ความโลภทำให้เราหลงทำผิด และความผิดนำเราไปสู่ความตาย

3. ควบคุมการใช้เงิน
            การใช้เงินเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับชีวิตประจำวันของเรา ถ้าไม่ได้ใช้เงินแล้ว คงดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ไม่ได้ คริสเตียนก็ไม่แตกต่างกันเลย แต่ปัญหาก็คือ ใช้เงินเกินความจำเป็น บางคนคิดว่า มีเงินมากพอ ดังนั้นใช้อย่างไรก็ไม่เป็นไร แต่คริสเตียนเราควรมีการบังคับตนในการเก็บเงิน ต้องหาเงินด้วยวิธีที่ถูกต้อง และเวลาใช้เงิน ก็ควรควบคุมตนด้วย ควรใช้เงินอย่างถูกต้องให้เป็นประโยชน์และสร้างคุณความดี และรู้จักประหยัดใช้เท่าทีเป็นไปได้ ถ้าใช้เงินอย่างผิด อย่างสิ้นเปลือง และอย่างฟุ่มเฟือย คงประสบความสำเร็จไม่ได้ เราเคยเห็น และยังเห็นอยู่ว่า มีนักวิชาการ นักการเมือง เศรษฐี นักธุรกิจ ทหาร และข้าราชการที่มีชื่อเสียงได้ประสบความล้ม เหลวเพราะการใช้เงินโดยไม่บังคับตนเอง
           ครั้งหนึ่งในต้นปี นักธุรกิจที่ล้มเหลวกับนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จได้แถลงข่าวร่วมกัน นักสื่อข่าวได้สอบถามกับคนที่ล้มเหลวว่า “อะไรเป็นสาเหตุที่ท่านล้มเหลว” เขาตอบว่า “นั่นคือการใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง เมื่อธุรกิจเป็นไปดี ได้ใช้เงินเหมือนกระดาษ” ต่อมา นักสื่อข่าวถามกับคนที่ประสบความสำเร็จว่า “อะไรเป็นสาเหตุที่ประสบความสำเร็จ” คนนั้นก็ตอบว่า “นั่นคือการรู้จักบังคับตน เมื่อธุรกิจเป็นไปดี ได้ใช้เงินเป็นทองคำ”
              พระคัมภีร์หลายตอนได้เอาชีวิตคริสเตียนมาเปรียบเทียบกับทหาร นักกีฬาและชาวนา ล้วนแต่เน้นถึงการรู้จักบังคับตน เปาโลได้หนุนใจเราว่า “ฝ่ายนักกีฬาทุกคนก็เคร่งครัดในระเบียบ เขากระทำอย่างนั้นเพื่อจะได้มงกุฎใบไม้ซึ่งร่วงโรยได้ แต่เรากระทำเพื่อจะได้มงกุฎที่ไม่มีวันร่วงโรยเลย”(1 คร.9.27) คนที่ชนะ ก็ได้มงกุฏ ถ้าเราจะเป็นคริสเตียนที่ชนะ เราต้องรู้จักบังคับตน ทำอย่างไรเรารู้จักการบังคับตนได้ ควรตั้งใจ พยายามและฝึกตนเอง สิ่งเหล่านี้ช่วยเราให้รู้จักบังคับตนได้ระดับหนึ่ง แต่ก็มีความจำกัด สิ่งสำคัญมากที่สุด คือดำเนินชีวิตตามพระวิญญาณบริสุทธิ์ แล้วเราจะไม่สนองความต้องการของเนื้อหนัง แต่รู้จักบังคับตนได้ ซึ่งเกิดมาจากพระวิญญาณบริสุทธิ์