ฟีลิปปี 2.1-4

         

                  

วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม 2005

โดย ศจ. จุง ซิก คิม

ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวของคริสตจักรเป็นเรื่องสำคัญมาก  เมื่อเปาโลพูดถึงชีวิตที่สมกับข่าวประเสริฐใน 1.27-30 ก็ได้พูดถึงเรื่องนี้แล้ว  ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่สมกับข่าวประเสริฐ   ใน 2.1-4 เปาโลได้ขยายความของเรื่องนี้  แสดงให้เห็นว่า ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวของคริสตจักรเป็นเรื่องสำคัญมาก เราได้แบ่งแยกกันและไม่ปรองดองกันกับคนที่เราพบ สามัคคีและรักกันที่แผ่นดินสวรรค์ไม่ได้  

ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเป็นหัวข้ออธิษฐานของพระเยซู เมื่อพระองค์ทรงอธิษฐานเผื่อสาวก ซึ่งปรากฎอยู่ในยอห์นบทที่ 17   พระองค์ทรงปรารถนาให้คริสเตียนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน “เพื่อเขาทั้งหลายจะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ดังที่พระองค์ คือ พระบิดาทรงสถิตในข้าพระองค์และข้าพระองค์ในพระองค์ เพื่อให้เขาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพระองค์ และกับข้าพระองค์ด้วย เพื่อโลกนี้จะได้เชื่อว่า พระองค์ทรงใช้ข้าพระองค์มา” (ยน.17.21) 

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ทำไมเราต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และทำอย่างไรเราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้   เปาโลได้อธิบายเรื่องนี้ไว้ในพระวจนะของพระเจ้าสำหรับวันนี้  

 

1.   เราต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียว เพราะความสัมพันธ์พิเศษกับพระคริสต์ (2.1)

คริสตจักรประกอบด้วยบรรดาคริสเตียนที่มีบุคลิกภาพและเบื้องหลังไม่เหมือนกัน  ดังนั้นคงไม่ง่ายที่จะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  ถึงแม้ว่าเราพยายามมากด้วยการใช้วิธีของมนุษย์ก็ตาม   แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราทุกคนมีเหมือนกันก็คือพระเยซูคริสต์  คริสเตียนทุกคน ไม่ว่าเป็นคนใต้หรือคนอิสาน คนเหนือ หรือคนกรุงเทพฯ ก็ได้ต้อนรับเอาพระเยซูคริสต์เป็นพระผู้ช่วยให้รอด คือมีความสัมพันธ์พิเศษกับพระองค์  ข้อที่ 1 บอกว่า “เพราะฉะนั้น ในเมื่อมีความชูใจในความสัมพันธ์กับพระคริสต์...”(ฉบับ มาตรฐาน 2002)

          เราต่างคนต่างเห็นว่า พี่น้องควรรักซึ่งกันและกัน และมีความปรองดองกัน  เพราะว่าพี่น้องมีบิดามารดาเดียวกัน และสายเลือดเดียวกัน  คริสเตียนเป็นพี่น้องฝ่ายวิญญาณในพระเป็นเจ้า   แท้จริงเมื่อก่อนนั้นเราต่างคนต่างไม่รู้จักมาก่อน   เราเป็นคนต่างชาติที่ไม่มีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน   แต่โดยการบังเกิดใหม่ เราได้กลายเป็นพี่น้องกันในพระเยซู ดังนั้นเราควรรักซึ่งกันและกัน และเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน 

          ในข้อที่ 1  อจ.เปาโลได้กล่าวถึงสาเหตุอย่างละเอียด 4 ประการที่เราต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน   คำว่า “ถ้า” ในข้อที่ 1 ไม่ได้หมายถึงสิ่งที่ไม่แน่นอน หรือสงสัย แต่หมายถึง สิ่งที่ไม่สงสัยเลย  สิ่งที่รับประกัน  อาจแปลได้อีกคำหนึ่งว่า “เนื่องจาก” หรือ “เพราะว่า”

     1)  เพราะว่าเราได้รับการแนะนำจากพระคริสต์อย่างต่อเนื่อง  (1ก) “ถ้าชีวิตในพระคริสต์อำนวยการเร้าใจประการใด ...”  คำว่า “เร้าใจ” ก็แปลได้อีกว่า “การให้คำแนะนำ” หรือ “ขอร้อง”  เมื่อเราเชื่อพระเยซูแล้ว พระเยซูอยู่ในเราและเราอยู่ในพระเยซู  เราได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพระองค์  และพระองค์ทรงขอร้องเราเสมอให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  นี่เป็นความปรารถนาของพระเยซู   ก่อนที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ที่กางเขน พระองค์ทรงอธิษฐานเผื่อคริสเตียนว่า “ข้าแต่พระบิดาผู้บริสุทธิ์ ขอพระองค์ทรงโปรดพิทักษ์รักษาบรรดาผู้ที่พระองค์ได้ประทานแก่ข้าพระองค์ไว้ โดยพระนามของพระองค์ เพื่อเขาจะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เหมือนดังที่ข้าพระองค์กับพระองค์” (ยน.17.11)  พระองค์ทรงอธิษฐานต่อไปว่า “ข้าพระองค์มิได้อธิษฐานเพื่อคนเหล่านี้พวกเดียว แต่เพื่อคนทั้งปวงที่วางใจในข้าพระองค์เพราะถ้อยคำของเขา เพื่อเขาทั้งหลายจะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน...”  เพราะฉะนั้น ถ้าไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แต่แบ่งแยกกัน เป็นการไม่เชื่อฟังพระเยซูคริสต์  พระองค์ทรงเสียพระทัย  

     2)  เพราะเราได้รับการหนุนใจแห่งความรักจากพระคริสต์ (1ข)  “ถ้ามีการหนุนใจประการใดในความรัก...”   คริสเตียนเป็นคนที่ได้สัมผัสความรักของพระเยซูคริสต์   ความรักของพระองค์ได้ครอบครองเราอยู่ (2คร.5.14)  เมื่อเราตอบสนองต่อความรักของพระองค์ที่ครอบครองอยู่  ความรักของพระองค์จะทำให้เราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้   มีเพลงสั้นๆ ที่เราร้องบ่อย ๆ ว่า “เราเป็นหนึ่งในความรักพระคริสต์.”

     3)  เพราะเรามีความสามัคคีธรรมของพระวิญญาณบริสุทธิ์ (1ค)  “ถ้ามีส่วนประการใดกับพระวิญญาณ...”   ตั้งแต่วินาทีที่เราเชื่อพระเยซู  พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้เข้ามาและทรงสถิตในใจของเราทุกคน  พระคัมภีร์บอกว่า “ของประทานนั้นมีต่างๆกัน แต่มีพระวิญญาณองค์เดียวกัน” (1คร.12.4)   ดังนั้น เมื่อเราสามัคคีธรรมในพระวิญญาณ เราจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้

     4) เพราะเรามีความรักใคร่เอ็นดูและเห็นอกเห็นใจ (1ง)  ถ้ามีความรักใคร่เอ็นดูและเห็นอกเห็นใจประการใด”   นั่นหมายถึงความเมตตาลึกซึ้ง   เราทุกคนไม่มีคุณสมบัติที่รับความเมตตาของพระเยซู  แต่พระองค์ทรงเมตตาเรา  เราซาบซึ้งในพระคุณเช่นนี้  เราจึงมีความสัมพันธ์กับพระองค์เป็นพิเศษ  ดังนั้นเราต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับพระองค์และกับพี่น้องคริสเตียนคนอื่นๆ ด้วย  เรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่ง คือ ทำอย่างไร เราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ 

 

2.   วิธีการเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั้น คือการให้แก่คนอื่นเหมือนดังที่พระเยซูให้แก่เรา (2.2-4)

          ความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั้นเป็นเรื่องที่พระเจ้าต้องการ และเป็นความต้องการของเปาโล ผู้บุกเบิกคริสตจักรฟีลิปปีด้วย  ข้อที่ 2 บอกว่า “ก็ขอให้ท่านทำให้ความยินดีของข้าพเจ้าเต็มเปี่ยม...”  เปาโลดีใจเมื่อคริสเตียนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  เปาโลอยากให้คริสเตียนในคริสตจักรฟีลิปปีเป็นอันหนึ่งอันดียวกัน จึงกล่าวถึงวิธีการเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน   คำว่า “การมีความคิดอย่างเดียวกัน” เป็นคำขอร้องของเปาโล หมายถึง ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  แล้วเสนอข้อปฎิบัติ 4ประการด้วยกัน

     1)  เพื่อจะเป็นอันหนึ่งอันดียว ต้องมีความรักอย่างเดียวกัน  (2.2)   “มีความรักอย่างเดียวกัน”   คำว่า “อย่างเดียวกัน” เน้นถึง “รักซึ่งกันและกัน”  ความเชื่อก็สำคัญ ความหวังก็สำคัญ แต่ความรักนั้นสำคัญมากที่สุด (1คร.13.13)  เพราะเหตุนี้  เปาโลได้อธิษฐานเผื่อคริสเตียนในคริสตจักรฟีลิปปีว่า “ข้าพเจ้าอธิษฐานขอให้ความรักของท่านจำเริญยิ่งๆขึ้น..”(1.9)  เราก็ควรอธิษฐานเช่นนั้น ให้ความรักของเราจำเริญยิ่งๆ ขึ้น   คริสตจักรต้องการความรักที่สมบูรณ์   เมื่อคริสตจักรเต็มไปด้วยความรักของพระคริสต์  คริสตจักรจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ 

     2)  เพื่อจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ต้องมีใจเดียวกัน (2.2)  “มีจิตใจและความคิดเป็นหนึ่งเดียวกัน”(ฉบับ 2002)  หมายถึง วิญญาณเดียวกัน  ถ้าคริสตจักรมีแผนการเดียวกัน มีความคิดเดียวกัน  และมีจุดประสงค์เดียวกัน  คริสตจักรจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้

     3)  เพื่อจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ต้องถือว่า คนอื่นดีกว่า (2.3)  “อย่าทำสิ่งใดในทางชิงดีกันหรือถือดี แต่จงมีใจถ่อมถือว่าคนอื่นดีกว่าตัว”   เราไม่ควรเปรียบเทียบกับคนอื่น  ไม่น่าคิดว่าความคิดเห็นของตนถูกต้องและดีเสมอ และความคิดเห็นของคนอื่นผิดหรือไม่ดี แต่ต้องถ่อมใจลง ถือว่าคนอื่นดีกว่าเรา

      4)   เพื่อจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ต้องเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่น (2.4)  “อย่าให้ต่างคนต่างเห็นแก่ประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว แต่จงเห็นแก่ประโยชน์ของคนอื่น ๆ ด้วย”   แน่นอน เราต่างคนต่างต้องดูแลงานของตนและต้องรับผิดชอบตัวเอง  คนที่ไม่ได้ทำหน้าที่ของตนแล้ว จะช่วยคนอื่นไม่ได้  คนที่ไม่ได้รักตัว ก็รักคนอื่นไม่ได้   ถึงอย่างไรก็ตาม อันนี้ไม่ได้หมายความว่า สนใจตัวเองเท่านั้น  เราสนใจตัวเอง และต้องสนใจคนอื่นด้วย 

          แท้จริง เมื่อเราเห็นท่าทีต่อคนอื่นของเขา เราก็รู้การเติบโตของความเชื่อของคนนั้นได้   เมื่อความเชื่อยังไม่ได้เติบโตเท่าที่ควร เหมือนเด็กฝ่ายวิญญาณ มีแนวโน้มที่จะคิดถึง “ตัวเอง” เท่านั้น แต่เมื่อความเชื่อเติบโต ก็คิดถึงคนอื่น ๆ ด้วย 

          พระเจ้าทรงปรารถนาให้คริสตจักรเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  เปาโลก็มีความปรารถนาเช่นนั้น  เราทุกคนมีความสัมพันธ์พิเศษกับพระคริสต์  เรามีพระเจ้าองค์เดียว เราทุกคนได้รับความรอดโดยความเชื่อในพระเยซูองค์เดียว ดังนั้นเราต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน 

          แท้ที่จริง คริสตจักรเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันอยู่แล้ว โดยเอาพระเยซูเป็นศีรษะ เพราะว่าพระคัมภีร์บอกว่า คริสตจักร คือพระกายของพระเยซูคริสต์  มีกายเดียว และมีศีรษะเดียว แต่มีอวัยวะหลายอย่าง  ดังนั้น เปาโลได้ท้าทายเราว่า “จงเพียรพยายามให้คงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ซึ่งพระวิญญาณทรงประทานนั้นด้วยสันติภาพเป็นพันธนะ” (อฟ.4.3) 

          เพื่อจะรักษาความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของคริสตจักร  ผมอยากจะเสนอให้พี่น้องทุกคนสัญญาที่จะกระทำ มี 3 ข้อด้วยกัน

                  1.      ฉันจะรักษาความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของ

                       คริสตจักรพรไพบูลย์ตลอดชีวิต

                      2.   ฉันจะแบ่งความรับผิดชอบของคริสตจักรพรไพบูลย์

                      3.   ฉันจะร่วมมือร่วมใจรับใช้คริสตจักรพรไพบูลย์