คำอุปมาเรื่องแกะกับแพะ

มัทธิว 25.31-46

พระวจนะของพระเจ้าสำหรับวันนี้เป็นคำอุปมาของพระเยซูเรื่องแกะกับแพะ   เมื่อพระเยซูจะเสด็จมาในโลกเป็นครั้งที่สอง พระองค์จะแยกมนุษย์ทุกคนเป็นสองพวก เหมือนผู้เลี้ยงแกะแยกฝูงแกะออกจากฝูงแพะ ฝูงแกะจะอยู่เบื้องขวาของพระองคฺและฝูงแพะจะอยู่เบื้องซ้าย   จากคำอุปมาเรื่องนี้ เราควรเรียนสัจจะดังต่อไปนี้

1.   พระเยซูจะเสด็จกลับมาอีกแน่นอน

      ข้อ 31 กล่าวไว้ว่า “เมื่อบุตรมนุษย์ทรงพระสิริเสด็จมากับหมู่ทูตสวรรค์ เมื่อนั้นพระองค์จะประทับบนพระที่นั่งอันรุ่งเรืองของพระองค์”

      ตั้งแต่สมัยคริสตจักรยุคแรก คริสเตียนบางคนคิดว่า พระเยซูจะเสด็จกลับมาเร็วๆนี้  เขาจึงไม่ค่อยทำสิ่งที่เขาควรทำ   แต่ยังมีบางคนคิดว่า พระเยซูคงจะไม่ได้เสด็จมา  เขาจึงไม่ค่อยใช้ความระมัดระวังในการดำเนินชีวิต  คริสเตียนบางคนคิดและพูดว่า พระเยซูจะเสด็จมา แต่ดูเหมือนว่า พระองค์จะไม่ได้กลับ มาอีกในการดำเนินชีวิต

            พระคัมภีร์บอกชัดเจนว่า พระเยซูจะเสด็จกลับมาอีกแน่นอน  ถึงแม้ว่าบางครั้งรู้สึกช้านาน แต่ก็จะเสด็จมาอีกแน่นอน   พระองค์จะเสด็จมาในเร็วๆนี้  พระองค์จะเสด็จมาดุจขโมย   ไม่มีใครรู้วันนั้น โมงนั้น แต่สักวันหนึ่ง พระองค์จะมาพร้อมกับหมู่ทูตสวรรค์   ดังนั้น เราควรใช้ความระมัดระวังในการดำเนินชีวิตในเวลานี้  เพราะว่าพระองค์จะมาในเวลาที่เราไม่ได้คาดหวัง 

            พระคัมภีร์กล่าวถึงเหตุการณ์ต่างๆ  ที่จะเกิดขึ้นก่อนการเสด็จมาเป็นครั้งที่สองของพระเยซู   สึนามิก็เป็นเหตุการณ์หนึ่ง  เมื่อเราเห็นเหตุการณ์เหล่านี้ เราก็รู้ได้ว่า วันที่พระองค์จะมานั้นใกล้เข้ามา   อย่างไรก็ตาม  วันสุดท้ายนั้นยังไม่ได้มา จนกว่าข่าวประเสริฐของพระเยซูเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า จะได้ประกาศไปทั่วโลก ให้เป็นคำพยานแก่บรรดาประชาชาติ แล้วที่สุดปลายจะมาถึง (มัทธิว 24.14)

            คุณอยากให้พระเยซูเสด็จมาเร็วๆ นี้ไหม   กำลังรอคอยพระเยซูหรือไม่  ถ้าพระเยซูคริสต์จะเสด็จมาในวันนี้ หรือวันพรุ่งนี้  พร้อมหรือยังที่จะรับเสด็จพระองค์  ขอให้เราเฝ้าระวังอยู่ และประกาศข่าวประเสริฐของพระองค์ให้ชาวโลกทุกคน ทุกภาษา ทุกชาติได้ยิน

 

2.   เมื่อพระเยซูเสด็จกลับมา พระองค์จะพิพากษามนุษย์ทุกคน

            ในข้อ 32 กล่าวว่า “... พระองค์จะทรงแยกมนุษย์ทั้งหลายออกเป็นสองพวก เหมือนอย่างผู้เลี้ยงแกะจะแยกแกะออกจากแพะ”  

            เมื่อเราศึกษาดูพระธรรมมัทธิว  เรามักจะเห็นว่า มนุษย์มีสองประเภทใน 3.12 บอกว่า มนุษย์ในโลกนี้มีสองประเภทเหมือนข้าวกับแกลบ  ถ้าเรามองดูภายนอก แยกไม่ค่อยออก คนที่เป็นเหมือนแกลบอาจมีฐานะดีกว่า ประสบความสำเร็จมากกว่าในโลก แต่เมื่อเรามองดูฝ่ายจิตวิญญาณ ก็มีข้าวกับแกลบ  

            ข้อ 7.24-27 ก็กล่าวว่า มีคนโง่ที่สร้างบ้านเรือนของตนไว้บนทรายและคนมีปัญญาที่สร้างบ้านเรือนของตนไว้บนศิลา  บ้านเรือนที่ได้ถูกสร้างไว้บนทรายนั้น ก็จะพังทลายใหญ่เมื่อฝนตก น้ำไหลเชี่ยวและลมพัดมา แต่บ้านเรือนที่ได้ถูกสร้างไว้บนศิลา คือ พระเยซูนั้นมิได้พังลง

            ข้อ 13.24-30 นั้นเป็นคำอุปมาเรื่องข้าวละมานกับข้าวสาลี  ชาวนาคนหนึ่งได้หว่านพืชดีในนาของตน แต่ในกลางคืน ศัตรูของเขาได้หว่านข้าวละมานปนกับข้าวดีนั้น  เมื่อถึงฤดูเกี่ยว เจ้าของนาจะเก็บข้าวละมานก่อน มัดเป็นฟ่อนเผาไฟเสีย แต่ข้าวดีนั้นเก็บไว้ในยุ่งฉางของเขา

            ข้อ 13.47-48 ก็เป็นคำอุปมาเรื่องอวน เมื่ออวนติดปลารวมทุกชนิดจนเต็ม ชาวประมงก็ลากขึ้นฝั่ง นั่งเลือกเอาปลาที่ดีใส่ตะกร้า แต่ที่ไม่ดีนั้นก็ทิ้งเสีย

            ข้อ 24.45-51 ก็กล่าวว่า มีทาสสองประเภท คือทาสสัตย์ซื่อและฉลาดกับทาสชั่ว  นายจะตั้งทาสสัตย์ซื่อไว้ให้ดูแลบรรดาข้าวของของตน แต่จะทำโทษทาสชั่วถึงสาหัส

            ข้อ 25.14-30 ได้บอกว่า มีทาสดีและสัตย์ซื่อกับทาสชั่วช้าและเกียจคร้าน  ทาสดีและสัตย์ซื่อจะดูแลของมากและจะปรีดีร่วมสุขกับนาย  ส่วนทาสชั่วช้าและเกียจคร้านจะถูกทิ้งเสียที่มืดภายนอกและร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน 

            ข้อ 25.31-46 ซึ่งเป็นพระวจนะสำหรับวันนี้ ก็พูดถึงมนุษย์สองประเภท คือแกะกับแพะ ผู้ที่รับพระพรกับผู้ที่รับการแช่งสาป และผู้ที่จะรับเอาราชอาณา จักรกับผู้ที่จะเข้าไปอยู่ในไฟ 

            ถ้าเราสังเกตดูสิ่งเหล่านี้แล้ว ก็รู้ได้ว่า ทุกอย่างเกี่ยวข้องกับการพิพากษา 

ฮบ.9.27 กล่าวว่า “มีข้อกำหนดสำหรับมนุษย์ไว้แล้วว่าจะตายครั้งเดียว และหลังจากนั้นก็จะมีการพิพากษา...”   สำหรับคนชอบธรรมจะมีการพิพากษาแห่งความชอบธรรม  แต่จะมีการพิพากษาแห่งความอธรรมแก่คนชั่ว   คุณรู้ไหมว่า ทำไมมนุษย์ส่วนใหญ่กลัวความตาย   เพราะว่าไม่แน่ใจเรื่องโลกหน้าหลังความตาย   นี่เป็นเครื่องชี้ให้เห็นว่า หลังความตายจะมีการพิพากษา

            แต่คริสเตียนเราไม่กลัวความตายเลย  เพราะเรารู้ว่า ความตายนั้นเป็นขั้นตอนที่จะเข้าไปในแผ่นดินสวรรค์นิรันดร์  โลกนี้ไม่ใช่เป็นบ้านเกิดถาวรของเรา  บ้านเกิดถาวรของเราอยู่ในแผ่นดินสวรรค์  อยากให้ทุกคนเห็นพระสิริของพระเจ้า   แผ่นดินสวรรค์นิรันดร์และชีวิตนิรันดร์กำลังรอคอยเรา 

3.   มาตราฐานในการพิพากษาของพระเยซู คือ ชีวิตประจำวันของเราในวันนี้ 

            ตั้งแต่ ข้อ 35 ถึง 46 ได้กล่าวไว้ว่า การพิพากษาในอนาคตนั้นขึ้นอยู่กับชีวิตของเราในวันนี้ว่า เรารักอย่างไร เราปรนนิบัติอย่างไรและเราใช้ของประทานอย่างไรในวันนี้   ในข้อ 35-36 พระองค์ตรัสกับผู้ที่อยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์ว่า “เพราะว่า เมื่อเราหิว ท่านทั้งหลายก็ได้จัดหาให้เรากิน  เรากระหายน้ำ ท่านก็ให้เราดื่ม  เราเป็นแขกแปลกหน้า ท่านก็ไดเต้อนรับเราไว้  เราเปลือยกายท่านก็ได้ให้เรานุ่งห่ม   เมื่อเราต้องจำอยู่ในพันธนาคาร  ท่านก็ได้มาเยี่ยมเรา”  

            การกระทำความดีเช่นนี้ ไม่ใช่เป็นครั้งแรกที่พระเยซูตรัส  พระองค์เคยตรัสมาหลายครั้งแล้ว  มธ.10.42 ได้กล่าว่า “และถ้าผู้ใดจะเอาน้ำเย็นสักถ้วยหนึ่งให้คนเล็กน้อยคนใดคนหนึ่งดื่ม เพราะเป็นศิษย์ของเรา เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า คนนั้นจะขาดบำเหน็จก็หามิได้” (ดู มก.9.41) 

            ถ้าเราทำความดี เราก็จะอยู่ในฝูงแกะได้หรือ  การกระทำความดีเป็นเรื่องที่ดี แต่ควรทำตามหลักการ 2 ประการ  ประการแรก คือต้องทำด้วยความลับ เมื่อเราอ่าน ข้อ 37 ถึง ข้อ 39 เราเห็นได้ว่า ผู้ที่อยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์ได้ลืมสิ่งที่พวกเขากระทำ  เขาจำไม่ได้เลย   เขาถามพระองค์ว่า “เราทำเช่นนี้ เช่นโน้นเมื่อไร”   พระคัมภีร์ตอนนี้ตีความหมายคำเทศนาบนภูเขาของพระเยซูตอนหนึ่ง ซึ่งปรากฎอยู่ใน มธ.6.3-4 ที่บอกว่า “ฝ่ายท่านทั้งหลายเมื่อทำทาน อย่าให้มือซ้ายรู้การซึ่งมือขวากระทำนั้น  ทานของท่านจะ ต้องเป็นทานลับ และพระบิดาของท่านผู้ทรงเห็นในที่ลี้ลับ จะทรงโปรดประทานบำเหน็จแก่ท่าน”

            การช่วยเหลือคนอื่นก็ดี  การยกโทษให้คนอื่นก็ดี ควรกระทำด้วยความลับ ไม่น่าเปิดเผยและไม่น่าอวดตัว    ถ้าคนใดคนหนึ่งทำทานแล้ว เป่าแตรข้างหน้าเขา มักจะบอกเสมอว่า นี่เป็นครั้งที่สอง ครั้งที่สาม เขาเป็นคนหน้าซื่อใจคต คงไม่ได้เป็นผู้ที่อยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเยซู 

            หลักการประการที่ 2  ต้องกระทำในพระนามของพระเยซูคริสต์   พระเยซูตรัสกับคนที่อยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์ว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ซึ่งท่านได้กระทำแก่คนใดคนหนึ่งในพวกพี่น้องของเรานี้ ถึง แม้ต่ำต้อยเพียงไร ก็เหมือนได้กระทำแก่เราด้วย” (ข้อ 40)    แต่พระองค์ตรัสกับคนที่อยู่เบื้องซ้ายพระหัตถ์ของพระองค์ว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ซึ่งท่านมิได้กระทำแก่ผู้ต่ำต้อยที่สุดสักคนหนึ่งในพวกนี้ ก็เหมือนท่านมิได้กระทำแก่เราด้วย” (ข้อ 45)

            สิ่งที่เราเรียนรู้จาก 2 ข้อนี้ คือ เมื่อเราทำทานแก่ใครก็ตาม เราต้องทำเหมือนเราทำแก่พระเยซู  พระเยซูสนใจคนที่ต่ำต้อยเหล่านี้ที่ต้องการอาหาร น้ำ เสื้อผ้า การเอาใจใส่ และความเป็นเพื่อน  คุณอยากจะพบพระเยซูไหม  ถ้าอยากจะพบพระองค์  จงกระทำทานแก่บุคคลเหล่านี้  แล้วคุณจะพบพระองค์ได้ทุกครั้งที่คุณกระทำเช่นนี้  

            มีเรื่องหนึ่ง ซี่งอยู่ในหนังสือที่นักตีความพระคัมภีร์คนหนึ่ง ชื่อ บาร์คเลย์   มีชายคนหนึ่ง ซึ่งเป็นทหารโรมและเป็นคริสเตียนที่ดี ชื่อมาร์ตินแห่งเมืองทัวส์   วันหนึ่งในฤดูหนาวที่มีอากาศหนาวเย็นเป็นพิเศษ เขาได้เดินเข้าไปในเมือง  เขาได้พบคนขอทานคนหนึ่ง  มาร์ตินไม่มีอะไรจะให้ แต่เขาเห็นว่าคนขอทานนั้งหนาวจนตัวเขียว เขาจึงถอดเสื้อคลุมทหารตัดออกเป็นสองท่อน  ส่งให้คนขอทานครึ่งหนึ่งแล้วกลับบ้าน  ในคืนนั้นมาร์ตินฝันว่า เขาเห็นสวรรค์และเหล่าชาวสวรรค์  พระเยซูทรงประทับอยู่บนพระที่นั่งและสวมเสื้อคลุมทหารโรมครึ่งหนึ่ง  ทูตสวรรค์องค์หนึ่งทูลถามพระองค์ว่า “พระองค์เจ้าข้า ทำไมพระองค์ทรงสวมเสื้อคลุมเก่าๆครึ่งหนึ่งเท่านั้น  เสื้อคลุมนั้นเอามาจากไหน”  พระเยซูตรัสตอบว่า “ผู้รับใช้ของเรา คือ มาร์ตินได้ให้เสื้อนี้ไว้ให้แก่เรา”  

            ถ้าพระเยซูจะเสด็จมาในวันพรุ่งนี้ พระองค์จะจัดให้เราอยู่ที่ไหนเมื่อเห็นชีวิตของเราในวันนี้  เราจะอยู่ในฝูงแกะหรือฝูงแพะ  ขอให้เราช่วยเหลือคนที่ต้องการ  ทำทานแก่ทุกคนที่ต้องการอย่างลับๆ เหมือนเรากระทำแก่พระเยซู  แล้วเราจะเป็นฝูงแกะที่พระองค์ทรงจัดให้อยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์