พระธรรม 1โครินธ์เป็นจดหมายที่อาจารย์เปาโลเขียนและส่งไปยังคริสตจักรโครินธ์   ในคริสตจักรโครินธ์ มีคริสเตียนสองประเภท คือ คริสเตียนที่อยู่ฝ่ายวิญญาณและคริสเตียนที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนัง  ในข้อที่ 1 กล่าวว่า “พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่อาจจะพูดกับท่านเหมือนพูดกับผู้ที่อยู่ฝ่ายวิญญาณ แต่ต้องพูดกับท่านเหมือนคนที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนัง เหมือนกับท่านเป็นทารกในพระคริสต์”

เช่นเดียวกัน  ในคริสตจักรของเราปัจจุบันนี้ ก็มีคริสเตียนสองประเภท  คือ คริสเตียนที่อยู่ฝ่ายวิญญาณ หมายถึงคริสเตียนที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ เป็นคริสเตียนที่ดี   และอีกประเภทคือคริสเตียนที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนัง  ถ้าคริสตจักรมีจำนวนคริสเตียนที่ดีเพิ่มขึ้นมาก ก็เป็นคริสตจักรที่ดี  

ผู้ที่อยู่ฝ่ายวิญญาณเป็นคนที่ประกอบด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์  เป็นคนที่ถูกสร้างใหม่ อยู่ใต้การควบคุมของพระคริสต์  เป็นคนที่ดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ แต่แสวงหาสิ่งซึ่งอยู่เบื้องบน  เป็นคนที่พยายามต่อสู้ที่จะไม่ทำบาป ได้ละทิ้งสิ่งซึ่งเป็นของความมืด แต่ดำเนินชีวิตเหมือนกับความสว่างและเกลือตามการทรงนำของพระคริสต์ผู้ทรงเป็นความสว่างของโลก  เป็นผู้ที่พร้อมที่จะทนทุกข์ทรมานเพราะเห็นแก่พระนามของพระคริสต์  เป็นผู้ที่แสวงหาความหวังและปรารถนาที่จะรับบำเหน็จในแผ่นดินของพระเจ้า   ไม่ใช่ในโลกนี้ซึ่งเป็นที่อาศัยชั่วคราว 

ส่วนผู้ที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนังนั้น เป็นทารกในพระคริสต์ หรือผู้ที่ได้รับเชื่อพระเยซูคริสต์ แต่ไม่ได้เติบโตขึ้นเท่าที่ควร   เป็นคริสเตียนแต่ชื่อ  รักตัวเองมากกว่ารักพระเยซู  มีความสนใจในงานของโลกมากกว่าการดำเนินชีวิตโดยความเชื่อ   ชีวิตในคริสตจักรกับชีวิตในสังคมไม่สอดคล้องกัน  เป็นคนที่ยังผูกพันกับนิสัยเก่าในอดีตเมื่อยังไม่รับเชื่อพระเยซู  เป็นคนที่คิดอย่างคน มิได้คิดอย่างพระเจ้า  เป็นคนที่ดูเหมือนว่ารักพระเจ้าแต่ด้วยปาก  จิตใจของเขาไม่เกรงกลัวพระเจ้าเลย 

     มีสิ่งหนึ่งที่น่าสังเกตก็คือ บางครั้งเราเป็นคริสเตียนที่ดี และบางครั้งเราก็มีแนวโน้มที่จะเป็นคริสเตียนที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนังได้ด้วย   เปโตรเป็นตัวอย่างที่ดี  ครั้งหนึ่ง พระเยซูทรงถามสาวกของพระองค์ว่า “แล้วพวกท่านเล่า ว่าเราเป็นใคร”  เปโตร ตอบว่า “พระองค์ทรงเป็นพระคริสต์ พระบุตรของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่”   พระเยซูทรงชมเชยว่า “ท่านก็เป็นสุข...”   ในช่วงเวลาเดียวกัน พระเยซูทรงทำนายถึงความตายของพระองค์ว่า พระองค์จะทนทุกข์ทรมานหลายประการจนต้องถึงถูกประหารชีวิต 
ส่วนเปโตรเอามือจับพระองค์ทูลท้วงว่า “ให้เหตุการณ์นั้นอยู่ห่างไกลจากพระองค์เถิด อย่าให้เป็นอย่างนั้นแก่พระองค์เลย”   พระเยซูทรงหันพระพักตร์ตรัสกับเปโตรว่า “อ้าย ซาตานจงไปให้พ้น  เจ้าเป็นเครื่องกีดขวางเราเพราะเจ้าคิดอย่างคน มิได้คิดอย่างพระเจ้า”   เปโตรได้รับคำชมเชยและได้รับคำด่าด้วย 

     เราควรจะเป็นคริสเตียนประเภทไหนจากสองประเภทนี้  เป็นคริสเตียนที่อยู่ฝ่ายวิญญาณหรือเป็นคริสเตียนที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนัง   แน่นอน เราต้องเป็นคริสเตียนที่อยู่ฝ่ายวิญญาณ คือ คริสเตียนที่ดี   ขอพระเจ้าทรงเมตตาและทรงอวยพระพรเราให้ทุกคนเป็นคริสเตียนทีดี   ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำอย่างไร เราเป็นคริสเตียนที่ดีได้

1.     เราต้องไม่ประพฤติตามมนุษย์สามัญ

        ข้อ 3 กล่าวไว้ว่า “ด้วยว่า ท่านยังอยู่ฝ่ายเนื้อหนังเพราะว่าเมื่อยังอิจฉากัน และขัดเคืองใจกัน ท่านไม่ได้อยู่ฝ่ายเนื้อหนังหรือ และไม่ได้ประพฤติตามมนุษย์สามัญดอกหรือ”    ลักษณะของคนที่ประพฤติตามมนุษย์เป็นอย่างไรบ้าง 

        ลักษณะของคนที่ประพฤติตามมนุษย์ คือ มีการแบ่งแยกกันโดยไม่ได้ยึดถือความจริงในคริสตจักรโครินธ์  ข้อ 4 ได้บอกว่า “...คนหนึ่งกล่าวว่า ข้าพเจ้าเป็นศิษย์ของเปาโล อีกคนหนึ่งกล่าวว่า ข้าพเจ้าเป็นศิษย์ของอปอลโล  ท่านทั้งหลายมิได้เป็นมนุษย์สามัญหรือ”   เปาโลเป็นผู้ที่ประกาศข่าวประเสริฐแก่ชาวโครินธ์ และอปอลโลเป็นผู้ที่สอนพระคัมภีร์ให้แก่ชาวโครินธ์   การที่คริสเตียนที่เมืองโครินธ์มีผู้รับใช้พระเจ้าอย่างเปาโลและอปอลโลเป็นพระพรยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าประทานให้  ทำให้พวกเขาได้ยินข่าวประเสริฐและเจริญเติบโตขึ้นได้   แต่เปาโลก็ดี อปอลโลก็ดี เป็นผู้รับใช้พระเจ้า ไม่ใช่พระเจ้า   ดังนั้น ไม่น่าถือเปาโลและอปอลโลว่า เป็นพระเจ้า  แต่ควรขอบคุณและควรทำให้ผู้รับใช้เหล่านี้ได้รับใช้พระเจ้าในคริสตจักรด้วยความยินดี  

        เมื่อมีการแบ่งแยกเป็นกลุ่มแล้ว ก็มีการอิจฉากันและขัดเคืองใจกัน (3.3)  พระคัมภีร์ฉบับอมตธรรมร่วมสมัยได้แปลข้อนี้ว่า “... เพราะยังมีการอิจฉาริษยาและการทุ่มเถียงกันในหมู่พวกท่าน...”   การอิจฉาริษยาและการทุ่มเถียงกันนั้นเป็นสิ่งที่เราควรทิ้งเสีย   ไม่ว่าด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม เราไม่น่าอิจฉาและทุ่มเถียงกัน   พระเจ้าทรงเรียกเราให้สร้างสันติ มิใช่ให้ทุ่มเถียงกัน   คนที่อิจฉาและทุ่มเถียงกันมักจะฟังจากคนมากกว่าฟังจากพระเจ้า และมักจะคิดและพูดตามความรู้สึกของตนแทนที่จะคิดและพูดตามความจริง   การแบ่งแยกเป็นวิธีของชาวโลก ไม่ใช่วิธีของคริสเตียน 

        นอกจากการอิจฉาและทุ่มเถียงกันแล้ว ยังมีหลายอย่างที่คริสเตียนในเมืองโครินธ์ประพฤติตามมนุษย์สามัญ  เมื่อเราอ่านพระธรรม 1 โครินธ์ เรารู้ได้ว่า คริสเตียนในคริสตจักรโครินธ์ประพฤติตามมนุษย์สามัญอย่างไรบ้าง   เช่น สงสัยการเป็นขึ้นมาจากความตาย (บทที่ 15)   การใช้ของประทานฝ่ายวิญญาณไม่ถูกต้อง (12-14)   นับถือรูปเคารพ (8)   ความเข้าใจผิดในเรื่องการแต่งงาน (7)   ว่าความกันต่อหน้าคนที่ไม่เชื่อ (6)   การล่วงประเวณี (5) เป็นต้น   เพราะสิ่งเหล่านี้ อาจารย์เปาโลไม่อาจพูดกับท่านเหมือนพูดกับผู้ที่อยู่ฝ่ายวิญญาณ แต่ต้องพูดกับท่านเหมือนคนที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนัง เหมือนกับท่านเป็นทารกในพระคริสต์  

        อาจารย์เปาโลหนุนใจคริสเตียนชาวกาลาเทีย ไม่ให้สนองตอบความต้องการเนื้อหนัง แต่ให้ดำเนินชีวิตตามพระวิญญาณ  กล่าวว่า “งานของเนื้อหนังนั้นเห็นได้ชัด คือ ... (ดูพระคัมภีร์)”   (กาลาเทีย 5.19-21)   ขอให้เราทิ้งการงานของเนื้อหนังเหล่านี้เสีย เพื่อจะเป็นคริสเตียนที่ดี

2.     เราต้องดำเนินชีวิตโดยให้พระเจ้าเป็นศูนย์กลาง 

        ข้อ 6 กล่าวว่า “ข้าพเจ้าปลูก อปอลโลรดน้ำ แต่พระเจ้าทรงทำให้เติบโต”  ถึงแม้ว่า คนที่ปลูกและคนที่รดน้ำทุ่มเทกำลังมาก แต่พระเจ้าไม่ทรงทำให้เติบโต ความพยายามของผู้ที่ปลูกและผู้ที่รดน้ำก็ไร้ประโยชน์  เราปลูกได้ และเรารดน้ำได้ แต่เราทำให้เติบโตไม่ได้   เราจึงจำเป็นต้องดำเนินชีวิตโดยเอาพระเจ้าเป็นศูนย์กลางในชีวิตของเรา   การดำเนินชีวิตโดยเอาพระเจ้าทรงเป็นศูนย์กลางในชีวิตของเรานั้นหมายถึงอะไร

        1)   ยกย่องพระเจ้าผู้เดียว เพราะพระเจ้าทรงเป็นผู้สำคัญที่สุด ผู้ยิ่งใหญ่ และสูงส่ง  ในข้อ 7 กล่าวว่า “คนที่ปลูกและคนที่รดน้ำไม่สำคัญอะไร แต่พระเจ้าผู้ทรงโปรดให้เติบโตนั้นต่างหากที่สำคัญ”   พระเจ้าทรงเป็นผู้สำคัญมากที่สุดในชีวิตของเรา  ดังนั้น  เราจะทำอะไรก็ตาม ควรกระทำทุกสิ่งเพื่อเป็นการถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า

        2)   เชื่อฟังและประพฤติตามพระวจนะของพระเจ้า   พระเจ้าทรงเปิดเผยน้ำพระทัยของพระองค์ในพระคัมภีร์   ดังนั้น เราไม่ควรประพฤติตามความรู้สึกของเราเอง ความคิดของเรา แม้กิตติศัพท์ที่เลื่องลือไป แต่ควรประพฤติตามพระวจนะของพระเจ้า   เราต้องยึดมั่นในพระวจนะของพระเจ้า  

        3)   ดำเนินชีวิตด้วยใจถ่อมตัวลง   พระคัมภีร์บอกว่า คนที่ปลูก คือเปาโลก็ดี คนที่รดน้ำ คืออปอลโลก็ดี ไม่สำคัญอะไร   เพียงเป็นผู้รับใช้ชองพระเจ้า 

        4)   ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดโดยรู้ว่าทุกสิ่งเป็นงานของพระเจ้า   ข้อ 9 กล่าวว่า “เพราะว่าเราทั้งหลายร่วมกันทำงานเพื่อพระเจ้า...”   พระคัมภีร์ฉบับอมตธรรมร่วมสมัยแปลชัดกว่านั้น โดยกล่าวว่า “ด้วยว่าเราเป็นผู้ร่วมงานกับพระเจ้า...”   ตามที่อาจารย์เปาโลบอกไว้แล้วว่า เราไม่สำคัญอะไรเลย แต่พระเจ้าทรงเรียกเราให้เป็นผู้ร่วมงานกับพระองค์   งานในคริสตจักรก็ดี งานในบ้านก็ดี  หรืองานในที่ทำงานก็ดี เป็นงานของพระเจ้าทั้งนั้น   พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า “... ด้วยใจเกรงกลัวจนตัวสั่น ด้วยน้ำใสใจจริงเหมือนที่กระทำแก่พระคริสต์  ไม่เหมือนอย่างคนที่ทำแต่ต่อหน้า อย่างคนที่ทำให้ชอบใจคน แต่จงทำเหมือนอย่างทาสของพระคริสต์  คือกระทำตามชอบพระทัยพระเจ้าด้วยความเต็มใจ...” (อฟ.6.5-8)

        อย่าประพฤติตามมนุษย์สามัญ  แต่ดำเนินชีวิตโดยเอาพระเจ้าเป็นศูนย์กลางของชีวิตเรา  แล้วเราทุกคนจะเป็นคริสเตียนที่อยู่ฝ่ายวิญญาณ คือคริสเตียนที่ดีได้  ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรพี่น้องทุกคนให้เป็นคริสเตียนที่ดี