โรม 12.1-2

การนมัสการที่พระเจ้าพอพระทัย

วันอาทิตย์ที่ 10 เมษายน 2005

 

คริสเตียนเป็นบุตรของพระเจ้าที่ดำรงชีวิตอยู่โดยการรับความรักและพระคุณของพระบิดาอย่างมากมาย  เมื่อเป็นเช่นนั้น เราควรดำเนินชีวิตด้วยท่าทีอะไรดี  น่าจะมีท่าทีเหมือนผู้เขียนสดุดี 116:12 ที่กล่าวไว้ว่า “ข้าพเจ้าจะเอาอะไรตอบแทนพระเจ้าได้ เนื่องจากบรรดาพระราชกิจอันมีพระคุณต่อข้าพเจ้า”  เราน่าจะดำเนินชีวิตด้วยท่าทีนี้  คือ ท่าทีที่จะตอบแทนพระคุณของพระเจ้า เพราะพระคุณของพระเจ้าที่ทรงมีต่อชีวิตของเรามากเหลือเกิน    

จริงๆแล้ว เราคงไม่มีอะไรเอามาตอบแทนพระคุณของพระเจ้าได้ เพราะว่าทุกสิ่งเป็นของพระเจ้า  พระเจ้าได้ทรงสร้างสิ่งสารพัดทุกสิ่งในโลกนี้  คงมีสิ่งเดียวที่จะตอบแทนพระคุณของพระเจ้าได้ คือ การนมัสการ  นี่เป็นสิ่งที่อาจารย์เปาโลได้วิงวอนเราในพระคัมภีร์ตอนนี้  ในข้อที่ 1 ได้บอกว่า  “พี่น้องทั้งหลาย ด้วยเหตุนี้โดยเห็นแก่ความเมตตากรุณาของพระเจ้า...”  เปาโลได้อธิบายถึงความเมตตากรุณาของพระเจ้าที่มีต่อเราทุกคนตั้งแต่โรม บทที่ 1 ถึงบทที่ 11  มนุษย์ทุกคนทำบาปและเสื่อมจากพระสิริของพระเจ้าแล้ว  ผลสุดท้ายของความบาป คือ ความตาย  ดังนั้นเราทุกคนเป็นคนที่ต้องพินาศไป  แต่โดยเห็นแก่ความเมตตากรุณาของพระเจ้า พระองค์จึงได้ทรงประ ทานพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า คือพระเยซูคริสต์ให้เสด็จลงมาในโลกและได้ทรงถูกตรึงที่กางเขนสิ้นพระชนม์ ผู้ที่เชื่อในพระเยซูได้รับการอภัยโทษและได้รับความรอด  ผู้ที่ได้รับความรอดโดยพระคุณของพระเจ้า ควรตอบแทนพระคุณของพระเจ้าโดยการถวายสิ่งที่เรามีอยู่แด่พระองค์ ซึ่งเป็นการนมัสการพระเจ้าที่พระองค์ทรงพอพระทัย   เปาโลบอกว่า มีสามสิ่งที่เราควรถวายแด่พระเจ้า

1.  เราควรถวายตัวของเราแด่พระเจ้า   “... ข้าพเจ้าจึงวิงวอนท่านทั้งหลายให้ถวายตัวของท่านแด่พระองค์ เพื่อเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิตอันบริสุทธิ์และเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า ซึ่งเป็นการนมัสการโดยวิญญาณจิตของท่านทั้งหลาย” (ข้อ 1)
            ความหมายพื้นฐานของคำว่า “ตัว” คือ ร่างกาย  เราควรถวายร่างกายของเราแด่พระเจ้า  เมื่อก่อนที่เราเชื่อพระเยซูคริสต์ เรามักจะใช้ร่างกายของเราให้เป็นเครื่องใช้ในการอธรรม  เป็นทาสของการโสโครก และเป็นทาสของบาป  แต่เมื่อเรารับเชื่อพระเยซู พระวิญญาณบิสุทธิ์เสด็จเข้ามาและสถิตอยู่ในเรา ร่างกายของเราจึงกลายเป็นวิหารของพระเจ้า  เปาโลบอกว่า “ท่านไม่รู้หรือว่า ร่างกายของท่านเป็นวิหารของพระวิญญาณบริสุทธิ์ซึ่งสถิตอยู่ในท่าน ซึ่งท่านได้รับจากพระเจ้า ท่านไม่ใช่เจ้าของตัวท่านเอง”(1โครินธ์6.19) “ท่านไม่รู้หรือว่า ร่างกายของท่านเป็นอวัยวะของพระคริสต์เมื่อเป็นเช่นนั้น จะให้ข้าพเจ้าเอาอวัยวะของพระคริสต์มาเป็นอวัยวะของแพศยาได้หรือ”(1โครินธ์ 6.15)

ดังนั้น เราควรทำให้ร่างกายของเรา อวัยวะของเราถูกใช้เป็นเครื่องใช้ในการกระทำความชอบธรรมถวายแด่พระเจ้า

            ความหมายอีกของคำว่า “ตัว” คือทุกส่วนในชีวิตของเรา  คือทั้งความคิด คำพูด การกระทำ  ชีวิตส่วนตัว ชีวิตครอบครัว ชีวิตในคริสตจักร และชีวิตในสังคมทั้งหมด  เปาโลให้เราถวายทุกอย่างในชีวิตของเราแด่พระเจ้า เพื่อเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิตอันบริสุทธิ์

คนอิสราเองในสมัยพันธสัญญาเดิมได้ฆ่าสัตว์ถวายเครื่องบูชาที่ตายแด่พระเจ้า แต่เราต้องถวายเครื่องบูชาที่มีชีวิตแด่พระเจ้า  เครื่องบูชาที่มีชีวิต หมายถึงการนมัสการโดยการดำเนินชีวิต  ซึ่งเป็นการนมัสการโดยวิญญาณจิตของเราที่เราน่าจะถวาย   นี่เป็นการนมัสการที่พระเจ้าพอพระทัย

            คำว่าบริสุทธิ์ในพระคัมภีร์มีความหมายมากกว่า สะอาด  คือแยกออกเพื่อพระเจ้า  หมายความว่า พระเจ้าทรงช่วยเราให้รอดพ้นจากบาป เพื่อพระองค์ เพื่อให้เราถวายชีวิตทั้งหมดแด่พระองค์

อย่าลื่มว่า การดำเนินชีวิตประจำวันเป็นการนมัสการที่พระเจ้าพอพระทัย   การนมัสการแท้ได้เริ่มเมื่อศิษยาภิบาลได้ขออวยพรแล้ว ลุกขึ้นออกจากห้องนมัสการนี้  ดังนั้นเราควรดำเนินชีวิตทุกวันๆ ให้เป็นการนมัสการที่พระเจ้าทรงพอพระทัย   เมื่อเราดำเนินชีวิตโดยการคิดว่า การดำเนินชีวิตของเราเองเป็นความต่อเนื่องของการนมัสการแด่พระองค์ เราสามารถที่จะถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าได้ ไม่ว่าเรากินอะไร ดื่มอะไร หรือทำอะไรก็ตาม   

2.  เราควรถวายจิตใจของเราแด่พระเจ้า   “อย่าประพฤติตามอย่างคนในยุคนี้ แต่จงรับการเปลี่ยนแปลงจิตใจ แล้วอุปนิสัยของท่านจึงจะเปลี่ยนใหม่...”(ข้อ 2)

เพื่อจะถวายตัวของเราแด่พระเจ้า  เราจำเป็นต้องถวายจิตใจของเราแด่พระเจ้าก่อน  เพราะว่า ตัวของเรามักจะทำตามจิตใจของเรา  ทุกสิ่งทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับจิตใจ   

ผู้เขียนสุภาษิตบอกว่า “บุตรชายของเราเอ๋ย ขอใจของเจ้าให้เราเถอะ และให้ตาของเจ้าสังเกตดูทางของเรา” (23:26)   พระเจ้าปรารถนารับจิตใจของเรา เมื่อมีคนมาถามพระเยซูว่า ข้อไหนในธรรมบัญญัติสำคัญที่สุด พระองค์ทรงตอบว่า “จงรักพระองค์... ด้วยสุดใจสุดจิตของเจ้า...” (มธ. 22:37)     
                        เมื่อเป็นเช่นนั้น  ทำอย่างไร เราจึงถวายจิตใจของเราแด่พระเจ้าได้  เปาโลบอกว่า “อย่าประพฤติตามอย่างคนในยุคนี้ ต่จงรับการเปลี่ยนแปลงจิตใจ...”  คนในยุคนี้มักจะแสวงหาสิ่งซึ่งอยู่ในโลกนี้เท่านั้น สิ่งในโลกนี้เป็นสิ่งที่จะเน่าไป ชั่วคราว และไม่แน่นอน แต่คนที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงจิตใจต่างหาก ดำเนินชีวิตโดยการแสวงหาสิ่งซึ่งอยู่เบื้องบน  แสวงหาสิ่งถาวร คิดถึงแผ่นดินของพระเจ้า

3. เราควรถวายเจตนารมณ์ของเราแด่พระเจ้า    “... เพื่อท่านจะได้ทราบน้ำพระทัยของพระเจ้า จะได้รู้ว่าอะไรดี อะไรเป็นที่ชอบพระทัยและอะไรดียอดเยี่ยม”  

เมื่อเราถวายตัวของเรา และจิตใจของเราแด่พระเจ้าแล้ว เราเข้าใจได้สิ่งหนึ่ง คือว่า น้ำพระทัยของพระเจ้านั้น ดี พอพระทัย และดียอดเยี่ยมเสมอ   ส่วนเจตนารมณ์ของมนุษย์เรานั้น ไม่สมบูรณ์ บางครั้งดี บางครั้งชั่ว และไม่เป็นที่พอพระทัยของพระเจ้าได้  ดังนั้น เราควรถวายเจตนารมณ์ของเราแด่พระเจ้าและให้ทุกสิ่งเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้า

มีผู้หนึ่งที่ได้อธิษฐานให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้าจริงๆ ผู้นั้น คือ พระเยซูคริสต์  ก่อนที่พระองค์ทรงถูกอายัดและถูกจับ พระองค์ทรงเสด็จออกไปยังสวนเกทเสมนีตามเคย และอธิษฐานว่า “พระบิดาเจ้าข้า ถ้าพระองค์พอพระทัย ขอให้ถ้วยนี้เลื่อนพ้นจากข้าพระองค์เถิด แต่อย่างไรก็ดี อย่าให้เป็นไปตามใจข้าพระองค์ แต่ให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์เถิด” (ลูกา 22:42)   

การถวายเจตนารมณ์ของเราแด่พระเจ้านั้น ถ้าเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า เราไม่กลัว หรือไม่รีรอช้าที่จะยกเลิกเจตนารมณ์ของเราเอง เพื่อให้เป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้า  บางครั้ง ดูเหมือนว่า เจตนารมณ์ของเราดี และถ้าเราทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า อาจจะได้รับผลเสียและถูกเยาะเย้ย แต่จริงๆแล้ว ตรงกันข้าม  น้ำพระทัยของพระเจ้าดียอดเยี่ยมเสมอ เป็นทางที่น้ำความสุขมาให้แก่เรา

เราเป็นคนที่อ่อนระอาใจมาก ไม่รู้ว่าเราควรจะอธิษฐานขอสิ่งใดอย่างไร  บางครั้งเราขอก้อนหิน เพราะดูเหมือนว่า ก้อนหินเป็นเหมือนขนมปัง  บางครั้งเราของู เพราะดูเหมือนว่า งูเป็นเหมือนปลา  แต่พระเจ้าผู้ทรงรักเรารู้ดีว่า อะไรเป็นสิ่งที่เราต้องการ อะไรเป็นสิ่งที่ดีแก่เรา  เพราะฉะนั้น เราควรมอบเจตนารมณ์ของเราแด่พระเจ้า และปรารถนาให้ทุกสิ่งในชีวิตเราเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระเจ้า  ยิ่งกว่านั้น เราควรลงมือทำตามน้ำพระทัยของพระองค์

การที่เราถวายตัวของเรา จิตใจของเรา และเจตนารมณ์ของเราแด่พระเจ้า เป็นการนมัสการที่พระเจ้าทรงพอพระทัยของพระองค์  นี่เป็นการนมัสการโดยวิญญาณจิตของเราที่น่าจะถวาย  ขอให้การดำเนินชีวิตในแต่ละวันเป็นการนมัสการที่พระเจ้าพอพระทัย แล้วเรามีพลังพอที่จะดำเนินชีวิตอย่างมีชัยชนะ และความเชื่อของเราจะเติบโตขึ้นตามนั้น