มาลาคี 3.6-12

ผู้ที่จะได้รับพระพรของพระเจ้า

วันอาทิตย์ที่ 24 เมษายน 2005

 

ในเช้าวันนี้ จะเทศนาด้วยหัวข้อว่า “ผู้ที่จะได้รับพระพรของพระเจ้า”   พระธรรมมาลาคีเป็นคำเตือนของพระเจ้าที่พระองค์ทรงตรัสผ่านทางผู้เผยพระวจนะมาลาคี   พระเจ้าทรงเลือกชนชาติอิสราเอล และทรงอวยพรอย่างมากมาย  แต่คนอิสราเอลได้ทำผิดต่อพระเจ้าและไม่ยอมที่จะกลับมาหาพระเจ้า   ทำให้ประเทศได้ถูกแบ่งแยกเป็นสองประเทศ  อิสราเอลเหนือกับยูดาห์ใต้   ทั้งสองประเทศได้ดื้อ ไม่เชื่อฟังพระเจ้า  อิสราเอลเป็นชนชาติที่พระเจ้าทรงเลือก เพื่อจะอวยพระพร แต่ไม่เหมาะสมที่จะรับพระพร   กลับไปได้ถูกสาปแช่ง  ในข้อ 9 บอกว่า “เจ้าทั้งหลายต้องถูกสาปแช่งด้วยคำสาปแช่ง”   สาเหตุที่ชนชาติอิสราเอลถูกสาปแช่งคืออะไร  มีสองประการ ประการแรก ได้หันเหไปเสียจากพระเจ้า  ประการที่สอง ได้ฉ้อพระเจ้าในเรื่องทศางค์และเครื่องบูชา

ผลที่ตามมา  อิสารเอลได้ทูกทำลายไปโดยอัดซิเรีย  และยูดาห์ก็ได้ถูกทำลายไปโดยบาบิโลน   ยูดาห์ได้ถูกกวาดไปเป็นเฉลยที่บาบิโลนเป็นเวลานานถึง 70ปี   การสาปแช่งไม่ได้จบแค่นี้   เมื่อยูดาห์ได้กลับจากการเป็นเฉลย แต่ก็ต้องเผชิญกับการดันอาหาร   นี่เป็นสภาพของอิราเอลในสมัยของมาลาคี

ถึงอย่างไรก็ตาม  พระเจ้ายังทรงรักอิสราเอลและใช้มาลาคีไปบอกกับคนอิสราเอลให้รับพระพร   ทำอย่างไร คนอิสราเอลที่ได้ถูกสาปแช่งกลับมาเป็นผู้ที่จะรับพระพรของพระเจ้าได้    มาลาคีได้เปิดเผยทางที่จะรับพระพรสองประการ 

 

1.   ต้องกลับไปหาพระเจ้า  ข้อ 7 “... พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า เจ้าจงกลับมาหาเรา  และเราจะกลับไปหาเจ้าทั้งหลาย...” 

            เมื่อคนอิสราเอลหันเหไปเสียจากพระเจ้า  เขาพินาศไป  แต่ถ้าเขากลับมาหาพระเจ้า  เขาจะรับพระพร  เมื่อเขากลับมาหาพระเจ้า พระเจ้าก็จะกลับไปหาเขา  

            ความทุกข์ยากลำบาก ความโศกเศร้า และความตายได้เริ่ม เมือเราหันเหไปเสียจากพระเจ้า  เราเป็นเหมือบุตรน้อยที่หลงหายไป   บิดาเขาได้รอคอยลูกตั้งแต่วันที่เขาหลงหายไป   บิดาที่นี่ คือ พระเจ้า และบุตรน้อยที่หลงหายไป คือเรานั่นเอง        

            ทางที่เรารอดชีวิตได้ คือทางเดียวที่เรากลับไปหาพระเจ้า ผู้ทรงเป็นแหล่งพระพร   ทางที่จะรับพระพรได้ ก็ทางเดียวที่กลับไปหาพระเจ้า  แล้วพระเจ้าก็ทรงมาหาเรา  “ถ้าพระเจ้ามิได้ทรงสร้างบ้าน บรรดาผู้ที่สร้างก็เหนื่อยเปล่า ถ้าพระเจ้ามิได้ทรงเฝ้าอยู่เหนือนคร คนยามตื่นอยู่ก็เหนื่อยเปล่า เป็นการเหนื่อยเปล่า ที่ท่านลุกขึ้นแต่เช้ามืด นอนตึก และกระหืดกระหอบกินอาหาร เพราะพระองค์ประทานแก่ผู้ที่รักของพระองค์ให้หลับสบาย” (สดุดี 127.1-2)

 

2.   ต้องถวายทศางค์   ข้อ 10 บอกว่า “พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า จงนำทศางค์เต็มขนาดมาไว้ในคลัง...”  

            ทศางค์ คือ สิบลด เอาหนึ่งในสิบจากรายได้   เมื่อพระเจ้าทรงสร้างโลก  พระเจ้าทรงกำหนดให้มนุษย์กินผลไม้บาง ชนิท และไม่ให้กินผลไม้บางชนิท   พระเจ้าทรงให้ทำสิ่งนี้ และมิให้ทำสิ่งโน้น  เช่นเดียวกัน  สิดลดเป็นส่วนที่พระเจ้าทรงให้เราถวายแด่พระองค์   สิบลดเป็นของพระเจ้า  พระคัมภีร์บอกว่า “ทศางค์ทั้งสิ้นที่ได้จากแผ่นดินเป็นพืชที่ได้จากแผ่นดินก็ดี หรือผลจากต้นไม้ก็ดี เป็นของพระเจ้า เป็นสิ่งบริสุทธิ์แด่พระเจ้า” (ลนต. 27.30) การที่ไม่ได้เอาของของพระเจ้ามาถวายแด่พระองค์ นั่นคือการฉ้อพระเจ้า 

            คริสเตียนบางคนในปัจจุบันนี้ ปฎิเสธที่จะถวายสิบลดด้วยสาเหตุสองประการ  หนึ่ง การถวายสิบลดเป็นธรรมบัญญัติ  เราไม่ได้อยู่ใต้ธรรมบัญญัติ  จริงๆแล้ว การถวายสิบลดเป็นหน้าที่พื้นฐานของมนุษย์ก่อนสมัยโมเสส  อับราฮัมได้ถวายสิบลด(ปฐม. 14.20)   ยาโคบได้สัญญาที่จะถวายสิบลด (ปฐม.28.22)   ทั้งอับราฮัมและยาโคบได้ดำรงชีวิตอยู่ก่อนโมเสสหลายร้อยปี  ประการที่สอง เราไม่ได้อยู่ในสมัยพันธสัญญาเดิมและในพันธสัญญาใหม่ไม่ได้บอกให้ถวายสิบลด  จริงๆแล้ว พระเยซูตรัสในมัทธิว 23.23ว่า “... การถวายทศางค์พวกเจ้าก็ควรปฎิบัติ แต่ไม่ควรละเลยข้อสำคัญนั้นด้วย”   ดังนั้นเราทุกคนต้องถวายสิบลด

            บางคนคิดว่า เราควรถวายสิบลดเพื่อจะทำพันธกิจของพระเจ้า  ความคิดนี้ก็ไม่ผิด แต่มีความหมายของการถวายสิบลดนั้นมีมากกว่านั้น  การถวายสิบลดเป็นการสำแดงความเชื่อว่า ทุกสิ่งที่เรามีอยู่ หรือทุกสิ่งในโลกเป็นของพระเจ้า (2 พศด. 29.11-12)  การถวายสิบลดเป็นการเรียนรู้ที่จะยำเกรงพระเจ้า (ฉธบ.14.22-23)   การถวายสิบลดเป็นคำสัญญาแห่งพระพร (มลค 3.10)  “...จงลอดูเราในเรื่องนี้ดูทีหรือว่า เราจะเปิดหน้าต่างในฟ้าสวรรค์ให้เจ้า และเทพรอย่างล้น

ไหลให้เจ้าหรือไม่”

คงสรุปได้ว่า พระพรที่จะได้รับนั้น มีสองอย่าง   1)  ให้เกิดผลมากโดยการขนาบตัวที่ทำลายไม่ให้ทำลายพืชผล โดยการทำไม่ให้ผลองุ่นร่วงก่อนกำหนดเวลา  2) ให้ถูกเรียกว่า ผู้ที่ได้รับพระพร  

 

หนึ่งในสิบนั้นเป็นพื้ฐาน คนอิสราเอลในสมัยพันธสัญญาเดิมก็ถวายสามในสิบ หนึ่งเพื่อคนเลวี สองเพื่อพระวิหาร และสามเพื่อคนยากจน  ถ้ามีความเชื่อแล้ว น่าจะถวายมากกว่า หนึ่งในสิบ  ถวายมากกกว่าหนึ่งในสิบแล้วยังมีเหลือดีกว่าถวายหนึ่งในสิบแล้ว รู้สึกขาดสน

 

ใครเป็นผู้ที่จะรับพระพร คือคนที่กลับมาหาพระเจ้า ผู้ทรงเป็นแหล่งชีวิตและแหล่งพระพร  และผู้ที่ถวายสิบลดเต็มขนาด  ขอให้ทุกคนเป็นผู้ที่รับพระพรของพระเจ้าอย่างเต็มล้น